5 მეტოქე მოატყუა, მეკარეს თავზე გადაუგდო: „ქინქის“ გოლი, რომელმაც ინგლისი შოკში ჩააგდო

არიან ფეხბურთელები, რომლებსაც სტატისტიკით აფასებენ და არიან არტისტები, რომლებიც თავად ქმნიან ემოციას. დღეს ვიხსენებთ კაცს, რომელმაც 90-იანი წლების ინგლისს დაანახა, რას ნიშნავს ქართული ტექნიკა და საფეხბურთო ფანტაზია — გიორგი ქინქლაძეს.

ის იყო ფეხბურთელი-სანახაობა, „მანჩესტერ სიტის“ ნამდვილი შუქურა რთულ პერიოდში და მიზეზი, რის გამოც ათასობით გულშემატკივარი სტადიონზე „ქინქის“ ჯადოქრობის სანახავად მიდიოდა.

მომენტი, რომელიც ისტორიაში შევიდა

ეს არის კადრი, რომელიც პრემიერ ლიგის ისტორიის ოქროს ფონდშია.

1996 წლის 16 მარტი, „მეინ როუდის“ სტადიონი. „საუთჰემპტონთან“ მატჩში ქინქლაძემ ბურთი მოედნის ცენტრთან მიიღო და თავისი საფირმო სოლო-რეიდი დაიწყო... მოატყუა ერთი, ორი, სამი... ოთხი... ხუთი მეტოქე! და ბოლოს, როცა ყველას ეგონა, რომ მომენტი დამთავრდა, მეკარეს ბურთი თავზე რბილად, გენიალურად გადაუგდო.

ეს არ იყო უბრალოდ გოლი — ეს იყო სუფთა საფეხბურთო პოეზია, რომელიც დღემდე ითვლება პრემიერ ლიგის ისტორიაში ერთ-ერთ ულამაზეს და ტექნიკურად სრულყოფილ გოლად.

„სიტის“ კულტ-გმირი

გიორგის არ მოუგია პრემიერ ლიგა, მაგრამ მან მოიგო გაცილებით მეტი — გულშემატკივრების უსაზღვრო სიყვარული.

• „მანჩესტერ სიტის“ წლის საუკეთესო მოთამაშე (ორჯერ! 1995/96 და 1996/97): ეს წარმოუდგენელი მიღწევაა. „სიტის“ ფანებმა ის საუკეთესოდ დაასახელეს ზედიზედ ორჯერ, იმის მიუხედავად, რომ გუნდი რთულ პერიოდს გადიოდა და ქვედა ლიგაშიც დაქვეითდა. ეს აჩვენებს, თუ როგორ აღმერთებდა მას ქალაქი.

• კარიერა: „თბილისის დინამო“, სატესტო პერიოდი „ბოკა ხუნიორსში“ მარადონასთან ერთად, „მანჩესტერ სიტი“, ამსტერდამის „აიაქსი“ და „დერბი ქაუნთი“.

• საქართველოს ნაკრები: წლების განმავლობაში ის იყო გუნდის უცვლელი ლიდერი, კაპიტანი და ნამდვილი სული და გული.

„დრიბლინგის მეფე“

ქინქლაძე იყო კლასიკური „ათი ნომერი“. მას ბურთის ფენომენალური კონტროლი ჰქონდა — თითქოს ბურთი ფეხზე ჰქონდა მიმაგრებული. მისი არაპროგნოზირებადი მოძრაობები და მცველების „გაბითურება“ ჩვეულებრივი მოვლენა იყო. ის იყო ნამდვილი „ჯადოქარი“ (The Wizard), როგორც მას ინგლისური პრესა უწოდებდა.

დღემდე, „სიტის“ ფანებს გიორგი ქინქლაძე თავიანთი ისტორიის ერთ-ერთ ყველაზე საყვარელ და ტექნიკურ „კულტ-გმირად“ (Cult Hero) მიაჩნიათ. საქართველოსთვის კი ის სიამაყეა — ცოცხალი ლეგენდა, რომელმაც ფეხბურთი ხელოვნებად აქცია.