დამარცხდა, მაგრამ ჩემპიონი გახდა: ჩოჩიშვილის დაუჯერებელი ოქროს ისტორია

დღეს ვიხსენებთ კაცს, რომელმაც ქართული სპორტის ისტორიაში ახალი ეპოქა დაიწყო და, ერთი შეხედვით, შეუძლებელი შეძლო. ეს არის შოთა ჩოჩიშვილის ამბავი — პიონერის, რომელმაც პირველმა მოიპოვა ოლიმპიური ოქრო ძიუდოში, არა მხოლოდ საქართველოს, არამედ მთელი საბჭოთა კავშირის სახელით.

კონტექსტი: მიუნხენი 1972

წარმოიდგინეთ 1972 წლის მიუნხენის ოლიმპიადა. ძიუდო — ეს არის იაპონიის ნაციონალური სპორტი, მათი კულტურა და სიამაყე. იმ დროისთვის, ტატამზე იაპონელი ფალავნების დამარცხება, მიუხედავად ტურნირის ჩატარების ადგილისა, თითქმის სასწაულად ითვლებოდა.

სწორედ ამ გარემოში, 22 წლის ქართველი ფალავანი ისტორიის დასაწერად გავიდა.

დრამა და ტრიუმფი: გზა ოქრომდე

შოთას გზა ჩემპიონობამდე არ ყოფილა იოლი — ეს იყო ნამდვილი დრამა, რომელმაც მისი ფოლადისებრი ხასიათი სრულად გამოავლინა:

1. სენსაცია: ტურნირის მსვლელობისას ჩოჩიშვილი ხვდება და ამარცხებს ორგზის მსოფლიო ჩემპიონს და ოლიმპიადის მთავარ ფავორიტს, იაპონელ ფუმიო სასაჰარას.

2. მოულოდნელი მარცხი: ამ ისტორიული გამარჯვების შემდეგ, შოთა მოულოდნელად მარცხდება ბრიტანელ დევიდ სტარბრუკთან.

3. მეორე შანსი: საბედნიეროდ, 1972 წლის წესების თანახმად (რეპეშაჟი), ეს წაგება ტურნირიდან გამოთიშვას არ ნიშნავდა. ჩოჩიშვილმა „მეორე სიცოცხლე“ მიიღო და დამამშვიდებელ ბადეში გადაინაცვლა.

4. ფინალი და შურისძიება: შოთა ბრწყინვალედ იგებს ყველა შეხვედრას რეპეშაჟში, გადის ფინალში და... იქ მას კვლავ ხვდება ის ბრიტანელი დევიდ სტარბრუკი, რომელთანაც უკვე დამარცხებული იყო.

ფინალურ ბრძოლაში შოთა ჩოჩიშვილმა შური იძია, მეტოქეს შანსი არ დაუტოვა და ისტორიული ოლიმპიური ოქრო მოიპოვა!

ჩოჩიშვილის მემკვიდრეობა

ეს იყო პირველი ოქრო. შოთამ გზა გაუხსნა მომავალ თაობებს და დაამტკიცა, რომ ქართველებს მწვერვალზე ასვლა და ნებისმიერი, თუნდაც უძლეველი მეტოქის დამარცხება შეუძლიათ.

ის იყო პირველი მერცხალი, რომელსაც მოჰყვა ლევან თედიაშვილი, დავით გობეჯიშვილი და ქართველი ოლიმპიური ჩემპიონების უდიდესი პლეადა. დღეს, როცა ლაშა ბექაურისა და სხვა ქართველი გმირების ასპარეზობას ვუყურებთ, ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს კაცი, რომელმაც ეს გზა პირველმა გაჭრა.